ಕೆಲವು ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಪ್ರತಿ 17 ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಏಕೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ? ಈ ಕುರಿತು ಕೀಟಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಸಾಕಷ್ಟು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಸಿಕಾಡಗಳ ಜಗತ್ತಿನ ಹಲವು ವಿಸ್ಮಯಕಾರಿ ಸಂಗತಿಗಳು ಗೊತ್ತಾಗಿವೆ.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಿಕಾಡಗಳು ಒಂಟಿಯಾಗಿರುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸಮೂಹದಲ್ಲಿರುವುದು ಹೆಚ್ಚು. ಇವುಗಳು ಹೊರಡಿಸುವ ಸದ್ದು ನಿಧಾನವಾಗಿ ತಾರಕಕ್ಕೇರುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಒಂದೇ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿರುವ ಬೇರೆಬೇರೆ ಗುಂಪುಗಳ ಸಿಕಾಡಗಳು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸದ್ದು ಹೊರಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದರ ಗುಂಪಿನ ನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು. ಒಂದು ರೀತಿ ಜುಗಲ್‌ ಬಂದಿಯ ಹಾಗೆ ಇವುಗಳ ಶಬ್ದ ತರಂಗ ಹೊರಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ !
ಪ್ರತಿ 17 ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗುವ ಸಿಕಾಡಾಗಳು ನಿಯತಕಾಲಿಕ ಸಿಕಾಡಾಗಳ ಪ್ರಬೇಧ. ಇದು ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಕೀಟ ಜೀವನ ಚಕ್ರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಹೋಮೋಪ್ಟೆರಾನ್‌ಗಳ ಗುಂಪು. ಅತಿದೊಡ್ಡ ಗುಂಪು, ಅಮೆರಿಕಾದ ಈಶಾನ್ಯ ತ್ರೈಮಾಸಿಕದಲ್ಲಿ ಕರಾರುವಾಕ್ಕಾಗಿರುವ ಗಡಿಯಾರದ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿಯಂತೆ ಪ್ರತಿ 17 ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಒಂದುದಿನವೂ ಹೆಚ್ಚುಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ
ಈ ಪ್ರಬೇಧದ ಸಿಕಾಡಾ ಅಪ್ಸರೆ ತನ್ನ ಮೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಈ ನಂತರ ಅದು ಕೇವಲ ನಾಲ್ಕರಿಂದ ಆರು ವಾರಗಳವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಜೀವಿಸುತ್ತದೆ – ಮತ್ತೊಂದು ಸಿಕಾಡಾದೊಂದಿಗೆ ಸಂಯೋಗ ಹೊಂದಲು, ಫಲವತ್ತಾಗಿ ಹೊಂದಿ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಇಡಲು ಮತ್ತೆ ಇದರ ಚಕ್ರವನ್ನು ಇಷ್ಟು ಅವಧಿ ಅವುಗಳಿಗೆ ಸಾಕು.
ನಿಯತಕಾಲಿಕ ಸಿಕಾಡಾಗಳು ತಮ್ಮ ಹೆಚ್ಚಿನ ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಹೈಬರ್ನೇಶನ್‌ನಲ್ಲಿ ಭೂಗತವಾಗಿ ಕಳೆಯುತ್ತವೆ ಎಂಬ ತಪ್ಪು ಭಾವನೆಯಿದೆ. ಅವುಗಳು ತಮ್ಮ ರೆಕ್ಕೆಗಳಿಲ್ಲದ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಜಾಗೃತವಾಗಿದ್ದು ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ನೆಲದಲ್ಲಿ ಸುರಂಗಗಳನ್ನು ಕೊರೆಯುತ್ತವೆ, ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮರದ ಬೇರುಗಳಿಂದ ರಸವನ್ನು ಹೀರುತ್ತವೆ.
ಭೂಗತವಾಗಿರುವ ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಭೂಗತದಿಂದ ಹೊರ ಬೀಳುವಿಕೆಯು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ತಾಪಮಾನಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿರುತ್ತದೆ. 17 ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿ ನಂತರ, ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಭೂ ಮೇಲ್ಮೈಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ಪರಿಪೂರ್ಣ ತಾಪಮಾನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತವೆ-
ಭೂಮಿಯಿಂದ ಇವುಗಳು ಎಂಟು ಇಂಚು ಒಳಗೆ ಇರುತ್ತವೆ. ಈ ಭೂ ವಲಯದ ತಾಪಮಾನ 64 °F ಅಥವಾ 18 °C ತಲುಪಿದಾಗ ತಂಡತಂಡವಾಗಿ ಹೊರ ಬರುತ್ತವೆ. ಅಮೆರಿಕಾದ ವಿವಿಧ ವಲಯಗಳಲ್ಲಿನ ಸಿಕಾಡಗಳೆಲ್ಲವೂ ಒಂದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಹೊರ ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ. ಸೂಕ್ತ ತಾಪಮಾನಕ್ಕೆ ಕಾಯ್ದಿದ್ದು ನಂತರ ಹೊರ ಬರುತ್ತವೆ.
ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ವರ್ಜೀನಿಯಾದ ಮಣ್ಣು, ಇಲಿನಾಯ್ಸ್ನ ಮಣ್ಣಿಗೂ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಹೊರಬೀಳಲು ಪ್ರಶಸ್ತವಾದ ಆದರ್ಶ ತಾಪಮಾನವನ್ನು ತಲುಪಬಹುದು. ಈ ತಾಪಮಾನ ಉಂಟಾದ ನಂತರ, ಆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಸಿಕಾಡಾಗಳಿಗೂ ಅದು ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಿಗೆ ಭೂ ಮೇಲ್ಮೈಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತವೆ.
ವಿಸ್ಮಯ ಇರುವುದು ಸಿಕಾಡಾಗಳಿಗೆ 17 ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದಿವೆ ಎಂದು ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ! ಈ ಕುರಿತು ಯಾವುದೇ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ಪರಿಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಾಬೀತಾಗಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಅನೇಕ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ನಿಯತಕಾಲಿಕ ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಆಂತರಿಕ ಆಣ್ವಿಕ ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವುಗಳು ಪರಿಸರದ ಸೂಚನೆಗಳ ಮೂಲಕ ವರ್ಷಗಳ ಉರುಳುವಿಕೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತವೆ. ಮರಗಳು ಋತುಮಾನಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಉದುರಿಸುವುದು, ಬೆಳೆಸುವುದು ಮಾಡಿದಂತೆ ಅವುಗಳ ರಸದ ಸಂಯೋಜನೆಯು ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಆ ರಸವನ್ನು ಸೇವಿಸಿದಾಗ, ಅವುಗಳಿಗೂ ಕಾಲಚಕ್ರ ಉರುಳುತ್ತಿರುವುದರ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಮರಗಳ ಕಾಲೋಚಿತ ಚಕ್ರದ 17 ನೇ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯು ಸಿಕಾಡಾಗಳಿಗೆ ಅಂತಿಮ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಆಗ ಇವುಗಳು ಭೂಮಿಯೊಳಗಿನಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವ ಸಮಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಭೂಮಿಯೊಳಗಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದಾಗ ಇನ್ನೂ ವಯಸ್ಕ ಹಂತ ತಲುಪಿರುವುದಿಲ್ಲ. . ಅವುಗಳ ತಾಜಾ ಎಕ್ಸೋಸ್ಕೆಲಿಟನ್‌ಗಳು ಗಟ್ಟಿಯಾದ ನಂತರ ಹೊಸದಾಗಿ ಮೂಡಿದ ರೆಕ್ಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮರಗಳೆಡೆ ಹಾರುತ್ತವೆ. ಪುರುಷ ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಹೆಣ್ಣಿನೊಂದಿಗೆ ಸಂಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ಕರೆ ಅಂದರೆ ಸದ್ದು ಹೊರಡಿಸಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತವೆ.
ಈ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಅವುಗಳ ಜೀವನಚಕ್ರ ಉರುಳತೊಡಗುತ್ತದೆ. ನವಜಾತ ಸಿಕಾಡಾಗಳು ಮೊಟ್ಟೆಯೊಡೆದು ಮರಗಳಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತವೆ. ನೆಲದಲ್ಲಿ ಬಿಲಗಳನ್ನು ಕೊರೆಯುತ್ತವೆ. ಮತ್ತೆ ಮುಂದಿನ 17 ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ !
